18 feb - Naar St-Louis

 We trekken verder. Noordwaarts. We nemen afscheid van de gastvrije Ibrahima en zijn familie.

Het verblijf was er slordig-proper. Het douchewater veroverde echter beetje per beetje onze slaapkamer. Binnen de week konden we wadend door het water ons bed induiken...(so to speak)

De gammele taxi, waar zowat alles loshing, waarvan de voorruit een sterrenhemel bij klaarlichte dag leek, waarvan de motorkap dreigend en onvoorspelbaar meedeinde op de windstroom en waarvan ik me na veel giswerk kon besluiten dat dit ooit een volwaardige Renault 21 moet zijn geweest, bracht ons naar de autogare Pompiers.

De trotse eigenaar onthulde dat de 'machine' 7 jaar oud was..



autogare Pompiers Dakar



Op de autogare was het een drukte van belang. We zijn op weg naar St-Louis. 260 km noordwaarts.

Iedereen probeert ons zitplaatsen te verkopen. Met 7 in een Peugeot-stationwagon.

Als alle plaatsen verkocht zijn (al dan niet bezet) vertrekken ze.



3 euro extra voor de bagage



Verkopers overal. Bananen. Clementines. Koekjes. GSM-heroplaadkaarten. Zakdoekjes.

De chauffeur dringt aan dat we de resterende vrije plaatsen zouden 'opkopen' zodat we kunnen starten. Maar daar gaan we uiteraard niet op in . Waarom nog meer betalen voor de nu al meest oncomfortabele plaatsen ?

We zitten allebei geklemd op de achterste bank. Een frisse struise dure africaanse zit tussen ons in.

De natuur is eentonig. Savannah-achtig. Tussen de loof-en palmbomen de majestueuze baobabs ofte apebroodboom.

Ondertussen bel ik een aantal hotels op om een betaalbare kamer te reserveren.

Mijn billen worden langzaamaan 'gevoelloos'.



pneu crevé



Het is een kunst om behoedzaam een goeie zitpositie te vinden en die geregeld bij te sturen.

Het hoort eigenlijk niet dat je voortdurend tegen de dijen van een africaanse reisgenote zit aan te 'wrijven' maar in dait geval breekt 'nood de wet'.

Na een lange hete rit, onderbroken door een platte 'tube', politiecontrole en een uitlopende discussie rond de taxi, belandden we in hotel L'harmattan.

Een mooie plaats. Hoge kamers volgestouwd met oude faits divers en prullaria van oma's tijd. Kitscherige portretten van topless schoonheden kijken gelaten en ogenschijnlijk goedkeurend toe.
's Avonds kozen we resto La Pirogue uit. 7 tafeltjes. De menukaart oogde veelbelovend. Keuze genoeg en zeer betaalbaar. En dan de bloemlezing van de chef.
"On a tout...tout...mais boeuf? .. Non ..Agneau ? ..fini...Les calamares ?... Desolé...fini aussi...mais on a des crevettes..."
Iedereen in het restaurant 'moest' crevettes eten. Overigens voortreffelijk klaargemaakt. En betaalbaar. Voor 10 euro. Voor 2. Met een Gazelle. Met rijst. Met puree. En vriendelijk bediend. "ca va ? Bien mangé ? Tout est en ordre? Pas de problèmes.."

hotel l'harmatan

Aanvullende foto's op www.picasaweb.google.com/tooncappelle doorklikken naar St Louis