Een mannelijke (overduidelij)k moslim weigert op te schuiven in de overvolle sardienenbus. 
Hij schuift de kralen van zijn paternoster steeds verder door de vingers. Al biddend voor het heil van deze verdorven westerlinge. Allah hebbe haar ziel.Ann wordt hier als vrouw compleet genegeerd. En dat steekt !
Slechts 30 minuten ferry naar het Ile de Gorée. Een eiland nét buiten de kust. 23 ha groot vol bijna complete stilte.
We laten het hectische Dakar tijdelijk achter ons. Geen verkeerslawaai. Geen wolken uitlaatgassen of kwetterende claxons.
Alleen de rollende zeegolven, de ritselende bladeren en de menselijke stemmen kleuren de relaxte atmosfeer van Gorée.
Geen macadam of auto's, enkel smalle zandstraatjes afgelijnd door felpaarse bougainvilles en oude koloniale gebouwen, in wisselende staat van verval en restauratie.
Maar de kalme atmosfeer nu, is historisch bezien allesbehalve romantisch gekleurd. Portugezen, Nederlanders en Fransen zwaaiden hier ooit de plak.
  |
| maison des esclaves |
Het eiland speelde destijds een belangrijke rol in de Atlantische slavenhandel.
Vooral in de 18-19 de eeuw kwamen veel “handelaren” zich hier vestigen.
Ze leefden op de bovenverdiepingen. Beneden werd hun menselijke koopwaar 'gestockeerd'.
Alhoewel er slechts een 300-tal slaven per jaar van hieruit werden gedeporteerd, bedraagt het totaal aantal slaven vermoedelijk zo'n 20 miljoen !
Vooral de Caraïben en Latijns-Amerika waren de grote 'afnemers'.
Niettemin blijft Gorée zowat het symbool voor het enorme lijden dat het Afrikaanse volk tijdens de Atlantische slavenhandel werd 'toebedeeld.'
Ann blijft ondertussen verder 'gecontroleerd bezwijken' voor de verkoopskunsttechnieken' van de Senegalese vrouwen die de 'oh zo mooie halskettingen en armbanden' aanprijzen.
Ik ben vanzelfsprekend 'evengoed' vervoerd door al dat moois. Maar ik denk er het mijne van.
Met de Senegalese mannen kom ik tenslotte tot een universeel sluitende beschouwing 'les dames sont les chefs de notre vie..pauvres nous..”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten