Na een té korte nacht maken we kennis met ons gastgezin. Ibrahima stelt zijn vier kinderen voor. Er is een Mohammad, een Ali en een Myriam. De naam van zijn knappe vrouw en de laatstgeborene ben ik vergeten.
Het verwondert ons eigenlijk niet dat ze allen voor de TV gekluisterd zitten. Nee geen Studio 100 of Ketnet. De buis stuurt religieuze 'ontspanning' uit. Allahu Akbar...
baguette au haricots rouge; bien pimenté |
We kopen een lokale SIMkaart voor onze GSM. Met een kleine commissie wisselen we geld. En bij een kleine mobiele 'tearoom' bestellen we ons ontbijt. 400 CFCA ofte 0.60 €. Voor 2 stuks.
We volgen onze neus. De zilte zeelucht. We slenteren op de lange strandlijn van Yoff. De veelkleurige lange smalle pirougues ( vissersboten) worden ingenieus binnengerold. Op gasflessen en boomstronken. De sleepnetten worden binnengetrokken. Er is vooral lotte gevangen. Hier en daar een eenzame octopus.
De vis wordt ter plaatse gevild (!). Op het zand liggen hoopjes vissen. Er wordt druk gediscussieerd over de prijs. Soms met slaande argumenten.
Het strand is vuil Vuil. Viskoppen overal. Zwerfvuil. Ingewanden.
Een zeepaardje in een plastiek fles. De man zal het terug naar zee dragen. 'C'est la ou il vie.”
Na de obligate begroetingen vertelt de man zijn eenvoudige visie. “C'est bien ici au Senegal. On a tout. On est heureux. ....Los van de corruptie. De armoede. De verpletterende werkloosheid...Maar we hebben alles. We hebben een open geest en zijn zeer verwelkomend ingesteld.;;On a un esprit acceuillant y ouvert.. grace a Dieu”
Op weg naar de grote kustweg zijn er overal kleine winkeltjes en restaurantjes. “Madame Keur Myriam” “Madame mama Myriam” De cliënten laten voorlopig op zich wachten.
Onze eerste ervaring met het lokale openbaar vervoer.
Met de Ndiaga Ndiaye. Een stokoude aan elkaar gelaste overvolle Mercedes bus. Het wordt wringen voor een halve hangplaats. Het systeem lijkt perfect georganiseerd.
Na wat omwegen. (Wie mag er in zijn eerste lokale 'lokale openbare ' -dag niet eens de foute richting uitgaan ?) belanden we in de medina, de oude Afrikaanse wijk.
Het is er een drukte van belang. En 5 meter slenteren zonder een 'verkoper' achter of naast jou lijkt ondenkbaar te worden .
De gedachte dringt door dat we op een 'chronische' manier potentiële klant zijn voor de duizenden handelaren-in-spe. En ze hebben het geweten.
Nu nog een aangepaste verdediging aannemen !
We dwarrelen gericht rond. Hier op Le Plateau. Het koloniale hart van Dakar.
Het lelijke Place de 'Independence vormt het middelpunt. Omringd met enkele oude koloniale architecturale gebouwen.
We lopen in het uiterst vervallen en verwaarloosde treinstation.
Overal rieten huisjes. Uiterste eenvoud. Gecamoufleerde armoede. Gerookte vis wordt ingepakt. De karige maaltijden pruttelen op houtvuurtjes. Heel mooi ogende batik-stoffen. Maskers overal. Uit Mali. De kopers moeten nog komen.
De uurregeling van de bootafvaarten halen we op aan de maritieme haven.
In een kleine havenbar vol Marokkaanse-importwijn-drinkende mannen houden we een intermezzo. Ann mag van de (wat flauwe) Gazellepils proeven. Ik degusteer een Flag. Deze van origine Tunesische pils is blijkbaar de Jupiler van Afrika ?
Moegelopen. Te korte nacht. De drukte.
..Eén oplossing. Zoek een gezellige bar op. Geniet en kijk je ogen uit. En plan de verdere trip...
De yassa poulet (kip in dikke ui-met-citroen-saus) en de mafé (stoverij met geconcentreerde arachidesaus) worden onze eerste Senegalese culinaire stappen. Het smaakt solied. Weinig verfijnd. Maar het smaakt.
OP de terugweg worden we echt lastig gevallen door 3 jonge straatventers. Er komt zelfs duw- en trekwerk aan te pas! Met moeite kunne we hen 'afbluffen'
En na lang (tevergeefs) wachten op 'onze' bus komen we dan toch via via (andere bus en taxi en onze wandelGPS) aan op Apecsy 1 villa 44 in Yoff. Bij Ibrahima.
En half uur later zitten we in dromenland...
aanvullende foto's op www.picasaweb.google.com/tooncappelle
klik door naar Dakar-Yoff-Plateau
Geen opmerkingen:
Een reactie posten