In een stad - uitbundig en vol handel.
De politieman leidde ons druk gesticulerend en armzwaaiend naar de juiste halte van de DDD-bus nr 8. Naar Le Plateau. De boot naar Ile de Gorée was vol. 'Later terugkeren'Dan maar naar de autogare ' Les Pompiers'. Een chaotische vuile verzamelplaats waar honderden Peugeots 505 stationwagons staan, in wisselende staat van verval en onderhoud. De befaamde sept-places. Van zodra ze vol zitten vertrekken ze , alle richtingen uit. Iets voor latere tijden.
We dwarrelen door de Medina. Een early-african-settlement vol bedrijvigheid en druk eenvoudig samenleven. 
Wandelend en dwalend door de stad. Proberen te weten hoe de stad eruitziet. De richting en de afstanden laten hangen.
De gebouwen worden dan bakens en de straten krijgen elk hun eigen beeld.
Ann wil een groepje kleurrijke dames op de foto. Maar de dames zien dit hoegenaamd niet zitten.
Ze beginnen te krijsen en weids te gesticuleren.
Er komt er zelfs eentje af met scherpe spijkerstok. Dreigend en klaar om te slaan.
Ann laat zich echter niet intimideren en brult even hard terug.
De aanvallers houden zich in.
Op de achtergrond nemen twee oudere dames het gebeuren monkelend in ogenschouw.
Iedereen verlaat tenslotte het vermeende slagveld. De rust sluipt op kousenvoeten terug.
...Een portie hysterie zal het vrouwenuniversum wellicht nooit vreemd zijn...
We proberen het openbaar vervoer uit. Met een 'car rapide' (een volgepropte Saviem omnibus) naar SAM. Een verkeersknooppunt. Daar strekt zich een onafzienbare tweedehandse markt uit. Kledij. Schoenen.
“Altijd iets moois te vinden' orakelt Ann. En wie ben ik om dat te ontkrachten ?
De bus naar N'Gor neemt er zijn tijd voor. Na wat sukkelwerk belandden we in het vissersdorpje. Het strand. Vuil. Pirogues. En opkomend hoogwater.
Met de overzet-pirogue naar het eiland. L'ile de N'gor.
France Gall heeft er een huisje (!) Madame is gisterenavond toegekomen. Om uit te rusten.
Wat verder zien we de gele villa van Madame Pompidou.
Op het strand staan de tafeltjes en stoelen in het bruisende zeewater. Sfeervol. No nonsens.
En de tijd is er rijp voor om een verfrissende Gazelle te consumeren. De zon zakt langzaamaan weg. Het wordt frisser.
Het zou ons niet echt verwonderen mochten we vandaag toch minimaal 20-25 km voetenwerk hebben afgelegd.
Aan de overkant (het vasteland dus..) sluiten we de avond in een wat sjieker ogend geheel af. Acaba, de huispelikaan (!) probeert in mijn billenwinkel te prikken. Ah die snoodaard !
Aanvullende foto's
www.picasaweb.google.com/tooncappelle doorklikken naar 'Dakar- Medina – Ile de N'gor'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten