27-28 feb: Van Ziguinchor naar Dakar. Met de ferry.

Vroeger dan verwacht is er een bootje naar Ellenkine.

We worden één voor één door het water naar de boot gedragen !

De zee is woelig en ik voel me niet op mijn gemak in dat kleine schuitje.

Een Fransman vertelt enthousiast dat hij hier twee weken lang aan het vissen is.

Eigenlijk ratelt hij aan één stuk door. Interessant. Maar het is en blijft een Fransman. Een verbale waterval dus.

In de 7-places naar Ziguinchor krijg ik (voor het eerst) een plaats vooraan. De “brede” Française had weliswaar eerder een ticket gekocht, maar 'vrouwen mogen niet naast de chauffeur zitten', vertelt men mij.

De motor van de Peugeot sputtert, hoest, hapert, schokt, trekt, sleurt en hapt constant naar adem.

Maken wij een einde mee ? Een Peugeot die een beetje aan het sterven is ?

Maar nee, 'la machine' vindt plots (tijdelijk ?) zijn tweede jeugd en dankzij Allah, Bamba en consorten arriveren wij op een 'christelijk' uur in Ziguinchor.

Naar goede gewoonte passeer ik ook de lokale barbier. Baard trimmen. Schuim. Talkpoeder. Lotion. Alles erop en eraan.

Later op de avond ontmoeten we een gepensioneerd Senegalees-Frans koppel dat hier al jaren woont. De geruchten worden bewaarheid.

De weg die wij van de Gambiaanse grens naar Ziguinchor namen wordt als zeer gevaarlijk bestempeld. Overvallen. Beschietingen. Blokkades.

Het leger is in 'verhoogde' staat. We zagen vandaag voortdurend rondcirkelende legerhelikopters.

Verleden week waren er 4 dodelijke slachtoffers. De lokalen vermijden deze route zoveel mogelijk. Hun geld sturen ze elektronisch op. Geen juwelen aandoen...

Ze nemen het vliegtuig of de boot of maken de lange 'veiliger' omweg.



in de gezellige tuin van de alliance franco-sénégalaise



fototentoonstelling worstelaars



Ik wist iets van dit risico. Maar had Ann hierover bewust niet ingelicht..

Allah of Bamba zullen er weer voor iets tussen hebben gezeten zeker ?...



alliance franco-sénégalaise
prachtige case a impluvium



In resto Le Kassa is het terug een culinair feestje. Grote gegrilde vis met zure uiensaus en crevettes.



een kora



Een jongeman met een zacht klinkend snareninstrument onderlijnt dit genot.

Naar Dakar terug. Met de ferry. Er is een divers publiek aan boord. African ladies in hun mooiste boubous met een bijpassende hoofdsjaal en assorti-handtas.

Hun haartooi is dikwijls een kunstwerk-an-sich. Haarvlechten, extensies en 'lang golvend haar' sierlijk door hun té korte kroeshaar gevlochten.

Opzichtige blinkende juwelen en een gemanicuurde opmaak moeten de présence 'afwerken'.

Er wordt volop bier gedronken.

De muziek staat hard en stemt ons vrolijk.

Westerse dames zien er soms bijzonder 'lachwekkend' uit. Gedrapeerd in lokale kledij, hun haren in beginnende bleke dreadlocks gevlochten, of behangen met boze-geesten-afwerende amuletten.

We varen om 15 u af. Morgenvroeg zijn we terug in Dakar. 7 uur des morgens...



héél veel dolfijnen te zien !!



Groepjes dolfijnen volgen sierlijk dartel en dol fijn het schuimspoor van het schip als een soort afscheidsgroet van de Casamance, die we nu langzaam maar zeker achter ons laten............

 aanvullende foto's op

www.picasaweb.google.com/tooncappelle

doorklikken naar Casamance / ferry Zinguinchor-Dakar/Senegal