03-04 mrt: Dakar - last days



van Mbour baar Dakar



Lang onderweg naar Dakar. Veel files, wegenwerken, talrijke uitgebreide politiecontroles , een gekantelde vrachtwagen..

We hadden een minibus met maximum passagiers moeten kiezen. Alle 7-places waren onderweg.

Afstappen aan het drukke kruispunt Patte d'oie. Taxi naar Hong Kong hotel. (overigens op drie verschillende manieren geschreven...)

Het worden onze twee laatste dagen in Senegal.



meest Noordwestelijk punt van Afrika



Een flinke wandeling naar (de teleurstellende en sjieke buurt) Pointe des Almadies, het meest noordwestelijke punt van Afrika.



pointe des almadies



Met de bus wordt het een lange en lastige heen-en terugreis naar Le Plateau, het koloniale stadscentrum. Wolken uitlaatgassen ,een niet aflatend getoeter, om de haverklap worden aangeklampt door kleverige verkopers, en het laveren tussen een mensen- en een autozee worden ons deel.

04 maart.

Onze laatste dag Dakar.

We helpen een Spaanse juffrouw uit de nood. Ze moet nog 2 dagen Dakar 'uitzitten' vooraleer ze terug naar Valencia kan.

Ze had voordien al haar cash geld uitgewisseld, haar MasterCard liet haar hier niet toe om geld uit de muur te halen (in tegenstelling met Ziguinchor), ze had geen Visakaart, en had ook geen 'geheime' noodreserve achter de hand.

Ze wist echt niet meer hoe aan geld te geraken. Haar Frans was ondermaats en ze kon haar probleem onvoldoende helder overbrengen bij Western Union of de Ecobank.

We besloten haar te helpen en leenden haar 50 euro. We wisselden gegevens uit (paspoort, banknummers, Email..)

Zondag is Robla Yolanda Carreterro terug thuis en wordt het geld teruggestort.

“ Es una cosa de confianza ..verdad ?”

Hebben wij iemand uit de penarie geholpen of zijn we naïef geweest ?

Dakar - medina

Terug in het hectische verkeer. Naar de medina. Drukte !!

In een klein artisanaal marktstraatje kopen we enkele mooie soeveniers.



beeld en masker



Een fetischbeeld doorregen met spijkers en een Malinees Dogomasker.

Het islamitische vrijdagmiddaggebed begint als we richting 'Chez Lutcha' (een fantastisch restaurant) gaan.

Overal, maar dan ook overal knielen gelovigen neer op bidmatjes of stukken karton.

Mooi op een rij. Mooi in formatie. Simultaan buigend, knielend en gebeden prevelend.

De stad lijkt plots stil te liggen.

Het verkeer is geblokkeerd. Alleen de imam is in de verte hoorbaar.

De zijstraten en de voetpaden zijn afgeladen bevolkt met biddende gelovigen.

Er is geen doorkomen aan ! Zeer indrukwekkend ! Nog nooit meegemaakt.

Dat Léonard en Benedikt dat mochten hebben gezien...allebei subito presto een hartstilstand...en tijd om verse progressieven aan te voeren..



gegrild schaap



Terugrit met de overvolle 'zweet'bus nr 8 naar Yoff. Terug een allesbehalve aangename rit.

We halen karton in de buurtwinkel, en samen met de receptionist verpakken we ons houten beeld stevig in.

De Vietnamese hoteleigenares komt ons nog gedag zeggen.

Ooit was ze in België geweest.

Ze was zonder meer lyrisch over Oostende, de Brugse reien, onze vette koeien en onze heerlijke kazen.

'Et les gladioles et les tulipes..L'arôme !..'



resto Chez Lutcha - genereuze porties !



We degusteren onze laatste Gazelle en later op de airport wachten we op onze vlucht naar Lissabon. Om 03 u in de morgen. Misschien zijn we rond de middag al terug thuis ?




inktvis en calamares-minder dan 10 €

 


Portugees stoofpotje -véél te veel !



aanvullende foto's op

www.picasaweb.google.com/tooncappelle

 doorklikken naar 'Dakar - last days / Senegal'

02 mrt: Saly - Mbour - Saly

 

mijn baobab-aankoop



Gisterenavond besloten we om niet naar Palmarin te gaan.

Een flink stuk zuidelijker en de rondrit-prijzen die we van lokalen hadden gehoord waren niet mals.

Er was een feestje bij Chez Marcel. Een lokale bar-resto.

Met een (uitstekende) live band. Voorspelbare covers van Myriam Makeba en de onvermijdelijke Bob Marley.



Chez Marcel - ambiance !



Maar de sfeer was overwegend Afro-Caraïbisch. Meeslepend. Ritmisch. Stilzitten was geen optie.

“Cha...Cha..a dónde me vas a llevar ?...Lleváme al cielo.....En su corazón....baila .....baila cónmigo....sin tí....no me quites...”

Er zijn ook heel wat “gedomicilieerden” (buitenlanders die hier wonen) .Een aantal ex-hippies-look-a-like dames naderen de houdbaarheidsdatum. En ze willen er precies nog '37' uitzien. Afgebleekte haren en te nadrukkelijk 'versierd' en beschilderd.

Een gedroomde prooi voor de Senegalese dreadlocks-gentleman naast ons, die duidelijk op 'jacht' is.

Beter een oude patrijs dan helemaal niets ?



Mbour-marabouts alom



Een wel zeer actieve psychoot doet zijn ding.

De Franse dames kwetteren vrolijk verder.

Tot laat- véél te laat – blijven we hangen.

.......En dat hebben we deze morgen geweten....

Ann moet nog iets langer uitrusten als ik.

Dan maar de 'taxi collectif' naar Mbour.

Verdwalen in de heksenketel van de markt.

De stad is één drukke bedoening. Stoffig. Bezwijkend onder het zwerfvuil. Chaotisch. Een constante aanslag op de zintuigen.

Ondergaan dus. Gewoon ondergaan.

We breien er later nog een siësta aan. En voor de zoveelste keer is er geen elektriciteit. Later blijkt internet ook plat te liggen. En als kers op de taart hebben we ook (weeral) geen water.

“Allé ...voilà ..c'est le Sénégal...il faut s'y habituer...”



furies..



We maken later op de avond nog een lokaal dansfeestje mee. We worden onweerstaanbaar aangetrokken door het staccato geluid van vinnig bespeelde djembés. De frontman zweept zijn publiek op. Hij laat zijn muzikanten in een steeds meer aanzwellend ritme roffelen. Het publiek raakt in vervoering. Talrijke schitterend uitgedoste dames lossen elkaar af op de zandvoer. 'Il faut être vu...'

Heftig met armen en benen zwaaiend en ronddraaiend als krolse katten. Het is een zeer 'mobiel' gebeuren.

Nog later horen en zien we een felle discussie. Midden op de zandstraat. Twee dames zijn het duidelijk met elkaar oneens. Er wordt geroepen en gekrijst. De gezichten centimeters van elkaar af. Wijd opengesperde ogen. Armen hangen bezwerend in de lucht. Het kijklustige publiek groeit steeds verder aan. Wie het zal halen is niet direct te voorspellen..



in vol ornaat



Een relaxte dag dus ...



saly  niakhniakhal dorp



verder aanvullende foto's op

www.picasaweb.google.com/tooncappelle

doorklikken naar 'la petite côte / Senegal'

01 maart Saly-Fadiouth-Mbour-Saly

 Met een ezelskarretje richting Mbour. Eenj taxi collectif naar de gare routière. Een 7-places naar Joal. En dan nog eens een taxi collectif naar Fadiouth.

Een hele tocht, zeg maar.

Fadiouth, een eiland-dorp met een 800 meter lange houten brug verbonden aan het vasteland. Het dorp ligt in een lagune die sterk onderhevig is aan de getijden, en wordt omzoomd door mangrovebossen.

De would-be gidsen en 'entrée'-verzamelaars zijn genadeloos kleverig en ambetant.

Ann laat haar 'bitch-side' naar boven komen. Met voor mij maar het (al te goed) bekende resultaat.

"Gerust laten...laten passeren"......zullen ze wellicht hebben gedacht.

Christenen en moslims leven hier zonder problemen samen. De moskee schoudert aan het kleine kerkje.

We dwarrelen door het dorpje. Geen zand. Enkel schelpenstraatjes. Overal schelpen.

De huisjes staan dicht tegen elkaar aangebouwd<. Zo weinig mogelijk zon toelaten.

Het zout wordt bij laag water in grote hopen opgeschept.

Verderop ligt vis te drogen. Stapels hout in de zon.

Ezels en paarden schuilen onder een rieten afdakje. Varkens doen zich luid smekkend te goed aan verse viskoppen. Een madame haalt de 'wullox' uit hun schelpen. We kopen een zakje épices melangés.

Verderop koopt Ann een pot cacaoboter. Om zich in te smeren. Meteen is de winkelvoorraad hiervan uitgeput.

De mannen kunnen zich onze wintertemperaturen onmogelijk voorstellen. "Je serais mort dans moins qu'une semaine'

Een andere brug brengt ons naat 'le cimétière marine, een begraafplaats voor moslims én christenen.

Machtige baobabs domineren de schelpenheuvels. Heel impressionant.

Over de baobab wil ik nog iets meegeven.

De apenbroodboom. Nationaal symbool. Heilige boom.

Omgeven met talrijke legendes.

Zo zou God in een kwade bui de boom uit de grond hebben getrokken en hem op zijn kop terug hebben gezet.

De baobab groeit niet erg hoog. Maximaal 20 meter. De omtrek kan evenwel oplopen tot zo'n 25 meter !

De bladeren (in het regenseizoen) worden als groenten gebruikt of tot geneeskrachtig poeder vermalen.

Van de vruchten wordt een sap geperst dat heilzaam zou zijn bij maag- en darmklachten.

De schors bevat kinine. De fosfaatrijke zaden worden oa verwerkt tot kunstmest.

In het verleden werden in de spelonken tussen de boomwortels de stoffelijke resten van de griot-zangers bijgezet.

Met recht: ontzag !

We keren vrij vlot terug naar Mbour. En we bezoeken de vismarkt op het strand. Hopen vis worden op het strand gegut. Reuzenschelpen worden stukgeslagen om de 'coquille' eruit te halen..

Er staan honderden mensen op het strand . Een en al handel en bedrijvigheid. Het is een spektakel. De vislucht is penetrant en dominant aanwezig.

Maar kijkt u zeker en vast naar de fotogalerij om diverse facetten van dit aparte  gebeuren te bekijken.

En met de paardenkar doen we het volledige eind naar Saly terug.

Ballen en borsten krijgen het hard te verduren. Maar het is leuk geweest.

aanvullende foto's op

www.picasaweb.google.com/tooncappelle

doorklikken naar 'La petite côte/Senegal'

28 feb: van Dakar naar Saly-Niakhniakhal

Van Dakar zuidwaarts. La petite côte.

Zo vroeg op de morgen is Dakar één brok verkeersellende. De pollutie is moeilijk te beschrijven. De menselijke bedrijvigheid neemt een start. De markten ontplooien zich. De verkopers sjouwen en sjorren.

Kinderen op weg naar school. Of op bedeltocht.

Politie-agenten 'lossen' op in het verkeer en de smog.

Ontelbare overladen en volgepropte minibusjes dampen walmen roet uit.

Fabrieken spuwen mistige stofgordijnen over de streek.

Het prikt in de keel. Ik moet voortdurend niezen.

Een reclamebord van Orange mobile wenst ons 'Bonne route'.

Op een druk kruispunt worden we plots belaagd door tientallen verkoopsters. De deuren worden opengerukt. Plastiek zakken vol stokbrood hangen plots voor onze neus. We zien enkel maar 'trossen' baguettes. En het ruikt nog lekker bovendien..

We passeren een benzinestation in opbouw. Mét een kleine moskee !

Een haalbaar idee bij ons ?

'Esso en Q8 bouwen kapel naast hun pompen. De zondagsmis bij Esso. '

“Léonard lobbyt bij olieconcerns. Altijd volk aan die pompen..”

Onze Peugeot passeert met een slakkengangetje (de leeftijd niewaer ?) een roetbrakende minibus.

De stank is niet te harden.

Schone lucht ! Schone lucht ?

Na een vluchtige verkenning van Nianing (niks te beleven) opnieuw een ander logement zoeken voor de laatste Senegalese dagen.



ons hotel 'l'eden de pescadou'



Het wordt Saly-Niakhniakhal.



zelfgemaakt !



Een rustige 'buur' van het toeristische Saly-Portudal. Rustig familiehotelletje -bijna aan zee- voor 30 euro.

Ann houdt het niet langer. Koopt een bikini. En moet het zwembadje in.

Het dorp is (nog) een dorp. Maar de residentiële buitenverblijven van rijke Dakarois en dito buitenlanders nemen nu al een opmerkelijke plaats in.

Niettemin blijft het (vooralsnog) aangenaam rustig.

Er zijn allerlei kleine ateliertjes. Ann laat een rok maken van de stof die ze in Gambia kocht. En ja ...ook nog die mooie kokos-riem. En....

Een restaurantje leidt plaatselijke jongeren op in de 'horeca'. Een deel van de profits gaan terug naar de gemeenschap.

Wij blijven er wat schuilen voor de hete namiddagzon. Na een tweetal frisse Gazelles bestellen we een heerlijke calamares sautés a l'ail.

We moeten plaats maken. De tafels worden gedekt voor de 'mannen van den telefon'. Orange mobile komt eten. Met een groep.

Het fruitsap wordt alvast klaargemaakt. Brics jus d'orange worden in 'spa'flessen gegoten, en behoorlijk aangelengd met water.

De garçon drinkt en passant de rest van de fles leeg. Uit de fles..

We maken een lange strandwandeling naar Saly-Portudal. De meer 'sjiekere' buur.

Veel zonnekloppers. Veel joggers. Fitness-lovers. En vooral de Senegalese jeugd die naar hartelust voetbalt. Velen doen ook aan 'bodybuilding'.

Wat verder probeert iemand een blanke 'eenzame' westerse vrouw te veroveren.

De rest laat zich raden..

aanvullende foto's op

www.picasaweb.google.com/tooncappelle

doorklikken naar 'La petite côte'- Senegal



bougainvilles



27-28 feb: Van Ziguinchor naar Dakar. Met de ferry.

Vroeger dan verwacht is er een bootje naar Ellenkine.

We worden één voor één door het water naar de boot gedragen !

De zee is woelig en ik voel me niet op mijn gemak in dat kleine schuitje.

Een Fransman vertelt enthousiast dat hij hier twee weken lang aan het vissen is.

Eigenlijk ratelt hij aan één stuk door. Interessant. Maar het is en blijft een Fransman. Een verbale waterval dus.

In de 7-places naar Ziguinchor krijg ik (voor het eerst) een plaats vooraan. De “brede” Française had weliswaar eerder een ticket gekocht, maar 'vrouwen mogen niet naast de chauffeur zitten', vertelt men mij.

De motor van de Peugeot sputtert, hoest, hapert, schokt, trekt, sleurt en hapt constant naar adem.

Maken wij een einde mee ? Een Peugeot die een beetje aan het sterven is ?

Maar nee, 'la machine' vindt plots (tijdelijk ?) zijn tweede jeugd en dankzij Allah, Bamba en consorten arriveren wij op een 'christelijk' uur in Ziguinchor.

Naar goede gewoonte passeer ik ook de lokale barbier. Baard trimmen. Schuim. Talkpoeder. Lotion. Alles erop en eraan.

Later op de avond ontmoeten we een gepensioneerd Senegalees-Frans koppel dat hier al jaren woont. De geruchten worden bewaarheid.

De weg die wij van de Gambiaanse grens naar Ziguinchor namen wordt als zeer gevaarlijk bestempeld. Overvallen. Beschietingen. Blokkades.

Het leger is in 'verhoogde' staat. We zagen vandaag voortdurend rondcirkelende legerhelikopters.

Verleden week waren er 4 dodelijke slachtoffers. De lokalen vermijden deze route zoveel mogelijk. Hun geld sturen ze elektronisch op. Geen juwelen aandoen...

Ze nemen het vliegtuig of de boot of maken de lange 'veiliger' omweg.



in de gezellige tuin van de alliance franco-sénégalaise



fototentoonstelling worstelaars



Ik wist iets van dit risico. Maar had Ann hierover bewust niet ingelicht..

Allah of Bamba zullen er weer voor iets tussen hebben gezeten zeker ?...



alliance franco-sénégalaise
prachtige case a impluvium



In resto Le Kassa is het terug een culinair feestje. Grote gegrilde vis met zure uiensaus en crevettes.



een kora



Een jongeman met een zacht klinkend snareninstrument onderlijnt dit genot.

Naar Dakar terug. Met de ferry. Er is een divers publiek aan boord. African ladies in hun mooiste boubous met een bijpassende hoofdsjaal en assorti-handtas.

Hun haartooi is dikwijls een kunstwerk-an-sich. Haarvlechten, extensies en 'lang golvend haar' sierlijk door hun té korte kroeshaar gevlochten.

Opzichtige blinkende juwelen en een gemanicuurde opmaak moeten de présence 'afwerken'.

Er wordt volop bier gedronken.

De muziek staat hard en stemt ons vrolijk.

Westerse dames zien er soms bijzonder 'lachwekkend' uit. Gedrapeerd in lokale kledij, hun haren in beginnende bleke dreadlocks gevlochten, of behangen met boze-geesten-afwerende amuletten.

We varen om 15 u af. Morgenvroeg zijn we terug in Dakar. 7 uur des morgens...



héél veel dolfijnen te zien !!



Groepjes dolfijnen volgen sierlijk dartel en dol fijn het schuimspoor van het schip als een soort afscheidsgroet van de Casamance, die we nu langzaam maar zeker achter ons laten............

 aanvullende foto's op

www.picasaweb.google.com/tooncappelle

doorklikken naar Casamance / ferry Zinguinchor-Dakar/Senegal