 |
| mijn baobab-aankoop |
Gisterenavond besloten we om niet naar Palmarin te gaan.
Een flink stuk zuidelijker en de rondrit-prijzen die we van lokalen hadden gehoord waren niet mals.
Er was een feestje bij Chez Marcel. Een lokale bar-resto.
Met een (uitstekende) live band. Voorspelbare covers van Myriam Makeba en de onvermijdelijke Bob Marley.
 |
| Chez Marcel - ambiance ! |
Maar de sfeer was overwegend Afro-Caraïbisch. Meeslepend. Ritmisch. Stilzitten was geen optie.
“Cha...Cha..a dónde me vas a llevar ?...Lleváme al cielo.....En su corazón....baila .....baila cónmigo....sin tí....no me quites...”
Er zijn ook heel wat “gedomicilieerden” (buitenlanders die hier wonen) .Een aantal ex-hippies-look-a-like dames naderen de houdbaarheidsdatum. En ze willen er precies nog '37' uitzien. Afgebleekte haren en te nadrukkelijk 'versierd' en beschilderd.
Een gedroomde prooi voor de Senegalese dreadlocks-gentleman naast ons, die duidelijk op 'jacht' is.
Beter een oude patrijs dan helemaal niets ?
 |
| Mbour-marabouts alom |
Een wel zeer actieve psychoot doet zijn ding.
De Franse dames kwetteren vrolijk verder.
Tot laat- véél te laat – blijven we hangen.
.......En dat hebben we deze morgen geweten....
Ann moet nog iets langer uitrusten als ik.
Dan maar de 'taxi collectif' naar Mbour.
Verdwalen in de heksenketel van de markt.
De stad is één drukke bedoening. Stoffig. Bezwijkend onder het zwerfvuil. Chaotisch. Een constante aanslag op de zintuigen.
Ondergaan dus. Gewoon ondergaan. 
We breien er later nog een siësta aan. En voor de zoveelste keer is er geen elektriciteit. Later blijkt internet ook plat te liggen. En als kers op de taart hebben we ook (weeral) geen water.“Allé ...voilà ..c'est le Sénégal...il faut s'y habituer...”
 |
| furies.. |
We maken later op de avond nog een lokaal dansfeestje mee. We worden onweerstaanbaar aangetrokken door het staccato geluid van vinnig bespeelde djembés. De frontman zweept zijn publiek op. Hij laat zijn muzikanten in een steeds meer aanzwellend ritme roffelen. Het publiek raakt in vervoering. Talrijke schitterend uitgedoste dames lossen elkaar af op de zandvoer. 'Il faut être vu...'Heftig met armen en benen zwaaiend en ronddraaiend als krolse katten. Het is een zeer 'mobiel' gebeuren.
Nog later horen en zien we een felle discussie. Midden op de zandstraat. Twee dames zijn het duidelijk met elkaar oneens. Er wordt geroepen en gekrijst. De gezichten centimeters van elkaar af. Wijd opengesperde ogen. Armen hangen bezwerend in de lucht. Het kijklustige publiek groeit steeds verder aan. Wie het zal halen is niet direct te voorspellen.. |
| in vol ornaat |
Een relaxte dag dus ...
 |
| saly niakhniakhal dorp |
verder aanvullende foto's op
doorklikken naar 'la petite côte / Senegal'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten